1. دعای امام صادق(ع): خدایا! دنیا را برای من زندان قرار نده؛
وَ لاتَجْعَلْ عَلَىَّ الدُّنْیا سِجْناً
در بخش
باقیات الصالحات کتاب مفاتیح الجنان، در باب چهارم(ادعیه منتخبه از کتاب کافی)،
فصل پنجم به «دعاهای وارده برای رزق و روزی» اختصاص یافته است. در این فصل پنج دعا
برای رزق و روزی آمده است. و پنجمین آن دعایی از امام صادق(ع) است. در مفاتیح
الجنان آمده است:
پنجم: ابو
بصیر این دعا را براى طلب روزى از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده(کافی/2/553)
و آن حضرت فرموده: این دعایى است که على بن الحسین علیه السّلام خدا را به آن
مىخواند:
[الکافی،
أَبُو بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ
ع یَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ:] اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ حُسْنَ
الْمَعیشَةِ مَعیشَةً اَتَقَوّى بِها عَلى جَمیعِ حَوآئِجى وَ اَتَوَصَّلُ بِها فِى الْحَیوةِ
اِلى آخِرَتى مِنْ غَیْرِ اَنْ تُتْرِفَنى فیها فَاَطْغى اَوْ تُقَتِّرَ بِها
عَلَىَّ فَاَشْقى اَوْسِعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ وَ اَفْضِلْ عَلَىَّ مِنْ
سَیْبِ فَضْلِکَ نِعْمَةً مِنْکَ سابِغَةً وَ عَطآءً غَیْرَ مَمْنُونٍ ثُمَّ
لاتَشْغَلْنى عَنْ شُکْرِ نِعْمَتِکَ بِاِکْثارٍ مِنْها تُلْهینى بَهْجَتُهُ وَ
تَفْتِنُنى زَهَراتُ زَهْوَتِهِ وَلا بِاِقْلالٍ عَلَىَّ مِنْها یَقْصُرُ بِعَمَلى
کَدُّهُ وَ یَمْلاَُ صَدْرى هَمُّهُ اَعْطِنى مِنْ ذلِکَ یا اِلهى غِنىً عَنْ
شِرارِ خَلْقِکَ وَ بَلاغاً اَنالُ بِهِ رِضْوانَکَ وَ اَعُوذُ بِکَ یا اِلهى مِنْ
شَرِّ الدُّنْیا وَ شَرِّ ما فیها وَ لاتَجْعَلْ عَلَىَّ الدُّنْیا
سِجْناً وَلافِراقَها عَلَىَّ حُزْناً اَخْرِجْنى مِنْ فِتْنَتِها
مَرْضِیّاً عَنّى مَقْبُولاً فیها عَمَلى اِلى دارِ الْحَیَوانِ وَ مَساکِنِ
الاَْخْیارِ، وَ اَبْدِلْنى بِالدُّنْیَا الْفانِیَةِ نَعیمَ الدّارِ
الْباقِیَةِ.اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ اَزْلِها وَ زِلْزالِها وَ مِنْ
سَطَواتِ شَیاطینِها وَ سَلاطینِها وَ نَکالِها وَ مِنْ بَغْىِ مَنْ بَغى عَلَىَّ
فیها.
اَللّهُمَّ
مَنْ کادَنى فَکِدْهُ وَ مَنْ اَرادَنى فَاَرِدْهُ وَ فُلَّ عَنّى حَدَّ مَنْ
نَصَبَ لى حَدَّهُ وَاَطْفِءْ عَنّى نارَ مَنْ شَبَّ لى وَ قُودَهُ وَاکْفِنى
مَکْرَ الْمَکَرَةِ وَ افْقَاْعَنّى عُیُونَ الْکَفَرَةِ وَاکْفِنى هَمَّ مَنْ
اَدْخَلَ عَلَىَّ هَمَّهُ وَادْفَعْ عَنّى شَرَّ الْحَسَدَةِ وَاعْصِمْنى مِنْ
ذلِکَ بِالسَّکینَةِ وَاَلْبِسْنى دِرْعَکَ الْحَصینَةَ وَاَحْیِنى فى سِتْرِکَ
الْواقى وَ اَصْلِحْ لى حالى وَ صَدِّقْ قَوْلى بِفِعالى وَ بارِکْ لى فى اَهْلى
وَ مالى.(کافی/2/553)
بار خدایا از
تو خواهم معیشت خوبى که بدان وسیله بهمه حوائجم نیرو بگیرم و در این دوران زندگى
بدان وسیله بآخرتم رسم، بدون آنکه مرا در آن بخوشگذرانى وادار کنى تا در نتیجه
سرکش شوم یا بر من تنگ گیرى که بدبخت شوم، روزى مرا از روزى حلال خود وسیع گردان و
از باران فضلت بر من فرو ریز، و نعمتى پیوسته و عطائى بىمنت (بمن ده) سپس بواسطه
زیادى آن مرا از شکر آن باز مدار که خرمى آن مرا بخود سرگرم سازد، و درخشندگى
شکوفههایش مرا گول زند (یا گمراه سازد) و کمى آن مرا دچار مساز که رنج تحصیل آن
مرا از کردار و عبادتم باز دارد و اندوه بدست آوردنش سینهام را فرا گیرد، بار
خدایا چندان روزى بمن بده براى بىنیازى از بندگان بد تو، و وسیلهاى باشد که مرا
بخشنودى (یا رضوانت) برساند، و اى خداى من بتو پناه برم از شر دنیا و شر آنچه در
آنست، دنیا را بر من زندان مساز، و جدائى آن را اندوه من مکن، مرا از فتنه هایش
بیرون بر بدانسان که مورد پسند باشم، و کردارم مورد پذیرش باشد که بخانه جاویدان
زندگى و محل سکونت نیکانم برساند، و بجاى دنیاى فانى نعمتهاى خانه باقى را بمن
ارزانى کن، بار خدایا من بتو پناه برم از تنگدستى و سختى و پریشانیهاى دنیا و حمله
شیاطین و سلاطین آن و از شکنجههایش، و از ستم آنکه در این دنیا بمن ستم کند.
بار خدایا هر
که بمن کید کند با او کید کن، و هر که آهنگ من کند آهنگ او کن، و تیغ آن کس که
بروى من تیغ کشد تیغش را کند نما، و آتش آن کس که براى من آتش افروزد خاموش ساز، و
مکر مکرکنندگان را از من کفایت کن، و چشم کافران را از توجه بمن از بیخ درآور، و
اندوه آن کس که اندوهش را بر من وارد کند کفایت نما، و شر حسودان را از من باز
دار، و با آرامش خود مرا از آن نگهدار، و زره نگهبان خود را بمن بپوشان، و مرا در
پرده پوشاننده خود مستور دار، و حالم را اصلاح کن و گفتارم را بکردارم تصدیق کن
(یعنى کردارم را گواه راست گفتارم کن) و در باره خاندان و مالم برکت بمن ده».
مؤلف(منظور
شیخ عباس قمی نویسندۀ مفاتیح الجنان است) گوید:در باب دوم،در مقام بیان
نمازها،نمازهایى براى زیادشدن روزى ذکر شده که مىتوانید مراجعه کنید.
برای 4 دعای
دیگر ذکر شده در کتاب مفاتیح الجنان مراجعه کنید به "بخش «باقیات الصالحات»/
باب چهارم(ادعیه منتخبه از کتاب کافی)/ فصل پنجم(دعاهای وارده برای رزق و
روزی)"
همچنین در
بخش «باقیات الصالحات» از کتاب مفاتیح الجنان، در باب دوم(نمازهای مستحبه)، بخشی
تحت عنوان «نماز زیاد شدن روزی» آمده است.
2. نماز و
دعا در نافلۀ روز جمعه /از امام رضا(ع) و امام سجاد(ع)*
در آداب و
نوافل روز جمعه آمده است:
سپس نافلههای
روز جمعه را بخوان بنابر روایتی که از امام رضا(ع) وارد شده که فرمودند: شش رکعت
در اول صبح میخوانی و بعد از آن شش رکعت دیگر که دوازده رکعت میشود و بعد شش
رکعت دیگر به آن دوازده رکعت اضافه میکنی که مجموعا هجده رکعت میشود،(ظاهرا
منظور حضرت این است که این هجده رکعت را در سه نوبت با فاصله از صبح تا ظهر میخوانی)
و دو رکعت دیگر هم هنگام ظهر میخوانی؛ سزاوار است که بین هر کدام از این نمازها
دعایی که از امام سجاد(ع) روایت شده است را هم بخوانی، همانا که حضرت بین هر کدام
از این نمازها دعایی میخواندند.( ثُمَّ تُصَلِّی نَوَافِلَ یَوْمِ الْجُمُعَةِ
عَلَى مَا وَرَدَتْ بِهِ الرِّوَایَةُ عَنِ الرِّضَا ع أَنَّهُ قَالَ تُصَلِّی
سِتَّ رَکَعَاتٍ بُکْرَةً وَ سِتَّ رَکَعَاتٍ بَعْدَهَا اثْنَتَا عَشْرَةَ وَ
سِتَّ رَکَعَاتٍ بَعْدَ ذَلِکَ ثَمَانَ عَشْرَةَ وَ رَکْعَتَیْنِ عِنْدَ
الزَّوَالِ وَ یَنْبَغِی أَنْ یَدْعُوَ بَیْنَ کُلِّ رَکْعَتَیْنِ بِالدُّعَاءِ
الْمَرْوِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّهُ کَانَ یَدْعُو بِهِ
بَیْنَ الرَّکَعَاتِ.)
سپس متن کامل
این دعاها آمده است که بسیار مفصل است و هر که خواهد رجوع کند به کتاب مصباح
المتهجد(شیخ طوسی)، ج1، صص347-357 یا کتاب جمال الاسبوع، صص370-384 و یا اینجا را کلیک(+) کنید.